معرفش ليه
كل شئ فى عنيا باهت
كل ما ارفع عينى ابص
احس انى مش شايف
كل ما امسك قلم
يتشعبط فوق كتافى الم
والقى الحروف ماتت
والقى عيونى مقفلة كل النوافذ
مش راضية تفتح للدموع
تفرق كتير لو على الخدود سالت
مبقتش عارف هى الدنيااللى غيمت
ولا نور الشمس هوا اللى خافت
بس حاسس انى متكتف
بحبل من الغروب والضلمة طالت
والدنيا بتشدنى بين الحفر
كل ما اتألم القى الشدة زادت
والوحدة عايشة معايا
مرفقانى كانها صاحب
ايامى شبه بعضها
بتلف بيا فى دايرة
كل ما دا الاقى الدايرة داقت
الحب ضاع فى لحظة خوف
واستخبى من الامل
وسبنى ويا الملل وحدى بتشاهد
بعد لحظات الالم واجمعها مع الاحزان
واضربها×الوحدة =واطلع انا الناتج
خلاص يا وقت انا نسيتك
مبقتش اعد ساعاتك
بتلف فى الم مفرود مبينلهوش اخر
ولا مرة فيك انكسر همى
ولا ثانية واحدة الالم فارق
بنام وانا موجوع
واحلم وانا موجوع
واقوم من النوم مزوع
على صوت كابوس خانق
....................
بركات حمدى
ليست هناك تعليقات:
إرسال تعليق